Een traditionele vorm van Taiwanees handpoppentheater. Is in de zeventiende eeuw geïntroduceerd door Chinese immigranten uit de provincie Fujian. De optredens zijn vaak onderdeel van religieuze festivals en bedoeld als vermaak voor zowel een mensenpubliek als de goden. In de hoofdstad Taipei waren de Poppentheatergezelschappen vroeger vooral geconcentreerd in oude volkswijken zoals Wanhua en Dadaocheng. Na het midden van de vorige eeuw werd het traditionele Handpoppenspel - net zoals in een groot deel van West-Europa - vervangen door een modernere vorm van Poppentheater. Heden ten dage is er nog maar een beperkt aantal groepen dat de oude traditie voortzet. De Handpoppen - 'pu-tai' ('stoffen zak') - in het po-te-hi-spel zijn ongeveer 25 tot 30 cm groot. Ze maken minutieuze maar toch heel duidelijke gebaren. De poppenkoppen worden gesneden uit kamferhout en zijn beschilderd met diverse lagen verf en lak. De poppen zijn onderverdeeld in vier karakteristieke groepen: mannen, vrouwen, militairen en Clowns. De kleding is gebaseerd op de kostuums uit de Taiwanese opera. Een Taiwanees poppentheatergezelschap bestaat uit twee Poppenspelers (de meester en zijn assistent) en vier muzikanten. Daarvan is de trommelmeester de aanvoerder. Een tweede muzikant bespeelt diverse soorten percussie-instumenten en een strijkinstrument. De Chinese suono wordt bespeeld door een hoboïst en ten slotte is er een gongspeler. De opleiding tot Poppenspeler duurt drie jaar en men begint daarmee al op tienjarige leeftijd. Hierna wordt de jonge aspirant als professional in de groep opgenomen. De stemmen van de verschillende figuren, alsmede de zang, worden door de meesterPoppenspeler verzorgd. De Taiwanese Poppenkast noemt men het 'kleurrijke huis' ('cai lou') en is gemaakt van panelen die verluchtigd zijn met fraai houtsnijwerk en beschilderd in de kleuren rood, groen en goud. De ruimte in de poppenkast is zeer beperkt. Het fraai versierde toneeltje, waar de poppen optreden, is omgeven door een houten staketsel waarbinnen de twee spelers zich maar amper kunnen bewegen. De poppenkast staat altijd opgesteld tegenover de godheid in een tempel, zodat die de voorstelling goed
kan zien.
Zie ook Speelplank.