Poppenspel kan een (hulp)middel zijn bij een vorm van (psycho)therapie. Zowel bij geestelijke als bij lichamelijke stoornissen. Bijvoorbeeld om angsten weg te nemen bij kinderen die een zware operatie moeten ondergaan. Bij de therapie wordt gebruikgemaakt van de speciale werking van de pop. Wie een pop bespeelt, is niet verantwoordelijk voor wat deze zegt of doet. Zo kan de pop voor de patiënt als een uitlaatklep fungeren om zijn angsten, verdriet, boosheid of agressie te uiten. Deze gevoelens kunnen worden afgereageerd in een spel waarbij andere poppen de kwade partij vertegenwoordigen.