Aanplakbiljet, poster. Aangeplakte bekendmaking, reclameboodschap of waarschuwing. Affiches die attenderen op een artikel of een optreden zijn soms ware kunstwerken. Er wordt dan ook vaak zeer veel aandacht besteed aan het ontwerp en de afwerking. De afbeelding moet dusdanig groot en uitdagend zijn dat men al vanaf een behoorlijke afstand uitgenodigd wordt om het affiche nog beter te bekijken en - eventueel - te lezen. Per slot van rekening wil men dat de illustratie prikkelt om tot aanschaf over te gaan van het aangebodene: het entreekaartje. Men wil immers volle zalen trekken: 'de krenten in de pap' voor de acteurs. Dat kan tevens door mond-tot-mondreclame, door tv- en radiospotjes, brochures, flyers, internet, direct mail, persberichten, enz. Maar de poster blijft toch vaak het wat groot uitgevallen visitekaartje van een (poppen)theatergezelschap. Soms kan de afbeelding - een foto, een schildering, de belettering, een bepaalde kleurstelling, wel of niet digitaal bewerkt of anderszins - schokkend zijn of begerenswaardig. Soms maakt alleen de tekst al nieuwsgierig. Soms lijdt de ontwerper van het affiche aan vormfetisjisme en wekken afbeelding en tekst alleen maar irritatie en zelfs afkeer en verwarring op. Ook dat kan een middel zijn om toeschouwers naar een voorstelling te lokken. Affiches zijn er in alle mogelijke formaten: van klein tot meer dan levensgroot. 'Affiches', zegt ontwerper Anthon Beeke in 2002, 'zijn een van de weinige dingen uit de cultuur met een grote C die op straat komen. Ze vormen een stukje fantasie op straat.'
Zie ook Cartellone.